2 მაისი
Personal Thesis about "Russian Law".
🌃 ორი სიტყვა "რუსული კანონის" და აქციების შესახებ
მოდით, გვერდზე გადავდოთ პარტიზანული რიტორიკა ანუ, მე აქ არ ვაპირებ რომელიმეს დავუჭირო მხარი და მხოლოდ მინდა ძირფესვიანად ჩავუღრმავდე ამ საკითხს. თვით მოსაზრება, რომ ქართული კანონი შეიძლება გაუტოლდეს უვნებელ "ამერიკულ კანონს" არის სიცრუე, რომელიც წარმოიშვა მიზანმიმართული თვითმოტყუებით. ეს ასე ვთქვათ proposal თავის ნათესაობას პოულობს არა თავისუფლების კეთილშობილურ მისწრაფებებთან, არამედ ავტორიტარიზმის მზაკვრულ მაქინაციებთან.
The American Foreign Agents Registration Act (იგივე რაც FARA), რომელიც შეიქმნა იმ დროს, როდესაც მსოფლიოს ემუქრებოდა ნაციზმი და კომუნიზმი. ეს გამიზნული იყო სერიოზული საფრთხის მოსაგვარებლად. მისი მიზანი იყო არა სიტყვის თავისუფლების შეზღუდვა, არამედ იმ ადამიანების გამოვლენა, რომლებიც შესაძლოა მუშაობდნენ მავნე უცხოური ინტერესებისთვის. მეორე მხრივ, საქართველოს კანონმდებლობა განსხვავებულია. ის გულდასმით არ გულისხმობს ადამიანებს, რომლებიც მუშაობენ მტრის ქვეყნებისთვის. ამის ნაცვლად, ის გულისხმობს ყველას, ვინც ფულს იღებს მეგობრებისა და მოკავშირეებისგან კარგი მიზნებისთვის როგორიცაა განათლება, ქველმოქმედება ან ადამიანების ცხოვრების გაუმჯობესება.
ნუ მოვტყუვდებით და ნუ ვიფიქრებთ, რომ ეს ორი რამ ერთნაირია, როცა ეს ასე არ არის. ამერიკული კანონი არ ვრცელდება იმ ადამიანებზე, რომლებიც აკეთებენ კარგ საქმეებს, როგორიცაა რელიგიის პრაქტიკა, სწავლა, ხელოვნება ან გაჭირვებულთა დახმარება. მაგრამ ქართული კანონმდებლობა ამ განსხავევების გამოჩენას არ ცდილობს, ის აერთიანებს ყველას ერთად, განურჩევლად მიზეზისა და მიზნებისა და ის განიხილავს ნებისმიერ საქმიანობას, რომელიც დაკავშირებულია უცხო ქვეყნებთან, როგორც საეჭვოდ, თუნდაც ეს იყოს ზემოთ ჩამოთვლილი კეთილგონიერი საქმეები.
"Convictions are more dangerous enemies of truth than lies." - Friedrich Nietzsche
რაც შეეხება მედიას, სიმართლისა და ანგარიშვალდებულების ამ წმინდა საყრდენს. (მინდა დავამატო რომ სამწუხაროდ აქაც არის განხეთქილებები, ზოგი ტელევიზია ემხრობა ერთ მხარეს, ზოგიც მეორეს და სამწუხაროდ არ არის ისეთი ტელევიზია რომელიც დაგვანახებს ორივეს შეცდომებს) ამერიკული კანონმდებლობა პატივს სცემს მედიის დამოუკიდებლობას, ათავისუფლებს მათ დაკვირვებისგან, თუ მათი პოლიტიკა არ არის ნაკარნახევი უცხოელი ლიდერების მიერ. თუმცა, ქართულმა კანონმდებლობამ არ იცის ასეთი ნიუანსი და ემუქრება ყველაზე პრინციპულ და მიუკერძოებელ ჟურნალისტურ საწარმოებსაც კი "უცხოური აგენტის" სტიგმის შელახვით, თუ ისინი გაბედავენ დაფინანსების მიღებას.
კარგი, მოდი მხოლოდ თავად კანონი არ გავაკრიტიკოთ; მოდით კრიტიკული თვალი მივადევნოთ იმ "მსახიობებს" რომლებიც ამას გამოიყენებენ. პარტია "ქართული ოცნება", თვალწარმტაცი შემეცნებითი დისონანისს დროს, გმობს რუსულ გავლენას, ამავდროულად ემხრობა ევროკავშირს და აცხადებს პარტნიორობას შეერთებულ შტატებთან. მათი რიტორიკა აღწერს ამ ერთეულებს, როგორც "მეორე ფრონტს", ეგზისტენციალურ საფრთხეს, რომელიც ნაცისტური საფრთხის მსგავსია, რომელიც კატალიზატორია ამერიკული კანონმდებლობის შესახებ.
და მაინც უცნაურია, რომ ისინი არაფერს ამბობენ რუსეთის ჩარევაზე, მიუხედავად იმისა რომ ქართველების უმეტესობა რუსეთს ყველაზე დიდ მტრად მივიჩნევთ. ეს დუმილი ბევრს ამბობს და ცხადყოფს ამ კანონის რეალურ მიზეზებზე.
აქტივისტები
მოდი ყურადღება მივაქციოთ აქტივისტებს თბილისშიც, რადგან იქაც ვხვდებით პარადოქსს, რომელიც მოითხოვს ყურადღების გამახვილებას. ისინი თავიანთ დემონსტრაციებს მშვიდობიანად აცხადებენ, (რაც ძირითადად მართალიცაა მაგრამ მოითხოვს გაფრთხილებას შემდეგ ნახსენები მიზეზების გამო) თუმცა მათი ქმედებები ავლენს მცირე არეულობას, ისინი ხშირად შეიმჩნევიან ვანდალიზმში და სამწუხაროდ მზად არიან ჩაერთონ აგრესიულ აქტივობებშიც. ეს არის დიქოტომია, რომელიც კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს მათ გამოცხადებულ მშვიდობიან აქციას, ან შესაძლოა მიანიშნებს უფრო ღრმა ბრძოლაზე მათ მიერ მომხრე იდალებსა და პირველყოფილ იმპულსებს შორის.
საბოლოო ჯამში, ჩვენ გვრჩება წინააღმდეგობებისა და ნახევრად სიმართლის ჩახლართული ქსელი, პოლიტიკური მიზანშეწონილობისა და პირადი ინტერესების ძაფებიდან ნაქსოვი გორგოლაჭი. ეს არის პეიზაჟი, რომელიც მოითხოვს ჩვენს ყველაზე გამჭირვალე მზერას, ჩვენს ყველაზე უკომპრომისო სკეპტიციზმს, რათა არ აღმოვჩნდეთ იმ ილუზიების მახეში, რომლის განდევნასაც ვცდილობთ.
მათთვის, ვისაც ამ დისკურსიის ნიუანსების გაგება უჭირს, ნება მომეცით განვმარტო: ქართული კანონი, რომელიც არ არის მისი ამერიკელი კოლეგის copy-paste, არის რეპრესიების დამღუპველი ინსტრუმენტი, ის ზიანს აყენებს თუნდაც ყველაზე კეთილგანწყობილ და კეთილშობილურ მცდელობებს. ეს არის კანონი, რომელიც ემსახურება არა გამჭირვალობის ინტერესებს, არამედ ძალაუფლების კონსოლიდაციას და თავისუფალი იდეების ფარულად ჩახშობას.
"The surest way to corrupt a youth is to instruct him to hold in higher esteem those who think alike than those who think differently." - Friedrich Nietzsche
აქვე ვისაუბრებდი სხვადასხვა გადაჭრის გზებზე, თუმცა არ მინდა ეს თეზისი ჩემი იდეოლოგიით ტალახში ამოვსვარო ამის გაკეთბა სხვა დროსაც შეიძლება.
შეხვედრამდე.
Last updated